خدا و بنده
نسبت ما کی بود همچون خدا و بنده ای
شرح عشق ما نیابد جز غروب خنده ای
چشم من کی میتواند جلوه روی تو دید
که تو خود ساکن چشمی و به چشم تابنده ای
من چه گویم عاشق و معشوق کیست اندر میان
که تو خود عاشق خویشی و به خود زیبنده ای
شاهدی چون من نظر بر عشقبازیت کند؟
کاین من اندر ان نگاهت می شود بیننده ای
کیست این من کاینهمه گفتار در دیدار کرد
ز آسمان بیننده ایی و بر زمین گوینده ای
پس تو ای مشهود انالحق را شهید
«ان» بسوزان تا شود حق بنده ای
از کتاب غزل عشق اثر استاد علی اکبر خانجانی
